Dubbelexpositie Munakata-Joppe
Tokio, Japan
In zijn openingsspeech voor de dubbelexpositie Munukata-Joppe in 1958 formuleerde Ben voor het eerst openlijk zijn kunstopvattingen en zijn innerlijke drijfveren om kunstenaar te zijn. Kunst was voor Ben, zo legde hij uit, al vanaf zijn vroege jeugd een serieuze aangelegenheid. Voor hem was kunst bijna iets heiligs, en daarom had hij er niet als hobbyist mee bezig willen zijn. Maar op een gegeven moment werd de innerlijke noodzaak om zich uit te drukken te groot. Dat was iets toch iets aangeboren, want een kunstenaar wordt niet gemaakt. Sinds zijn (onbekende) Hollandse kunstenaarsvriend hem had overgehaald om toch eens met olieverf te beginnen, was Ben’s leven en zijn visie daarop ingrijpend veranderd. Zich visueel uitdrukken was nu een levensnoodzaak geworden.
1958
Tokio, Japan
